درباره من

وبلاگی که در همه این سال‌ها به نوشتن آن مشغولم، هرگز برای من محلی برای حرف‌های تخصصی در زمینه‌ای خاص نبوده است. همیشه با آن به صورت روزمره‌نویسی برخورد کرده‌ام. اما بیشتر مواقع بر شعر، ادبیات، فلسفه و دوباره شعر استوار بوده، همانند زندگی‌ام. البته هنرهای تجسمی به عنوان یکی از علائق جدی‌ام نیز در آن پر رنگ هستند. در همه این سال‌ها همه فعالیت‌های اینترنتی‌ام مثل نوشتن وبلاگ، انتشار مجله اینترنتی (در زمان دانشجویی) و دیگر فعالیت‌ها با اسم و رسم حقیقی‌ام بوده که این حقیقی بودن همیشه به من آرامش می‌داده است. برای همین این وبلاگ و آرشیو آن بهترین نمودار تغییرات من است و بیشترین موجود شبیه به من در این جهان.

وبلاگ شرح را در ژانویه ۲۰۰۳ راه انداختم و در واقع وبلاگ‌نویسی را با آن آغاز کردم و تا پایان سال ۲۰۱۰ بر روی دامنه sharh.com می‌نوشتم تا این‌که به علت خدشه‌دار شدن حریم خصوصی‌ام به وبلاگی با نام "خداحافظ گری‌کوپر" (adieugary.blogspot.com) و گاهی هم وبلاگ "این یک هایکو است درباره‌ی دوازده توت‌فرنگی" (12haiku.blogspot.com) و گاهی دیگر وبلاگ گیجی (gijii.blogspot.com) هر سه در بلاگر نقل مکان کردم. در سال ۲۰۱۶ تصمیم گرفتم که کلیه پست‌های وبلاگ قدیمی شرح که تقریبا ششصد پست بود را با مطالب سه وبلاگ جدیدتر ادغام کنم و دوباره زیر دامنه sharh.com بنویسم، و چنین کردم. البته وبلاگ فعلی هم قدرت‌گرفته از بلاگر است.

در انتقال مطالب قدیمی، عکس‌های از دست‌رفته را احیا کردم، بعضی پست‌ها را برای همیشه پاک کردم، متن‌ها را از نظر اصول و قواعد نگارشی بازبینی کردم که این فرآیند نزدیک شش ماه طول کشید.

دامنه شرح، از سال ۲۰۰۹ فیلتر است که نمی‌دانم چرا. خواستم برای رفع فیلتر اقدامی کنم، چنان مراحل تهاجمی و متجاوزانه‌ای داشت که صرف نظر کردم.

در طول هفت سال اول سه بار برای شرح طراحی جدید تهیه کردم (یک دو سه) که هر سه با کمک دوستم جلال افشار بود که البته هم او بود که مرا با وبلاگ‌نویسی آشنا کرد. همچنین در طی همه این سال‌ها از حمایت‌های فنی داریوش بلادی و پایگان بهره بردم و هنوز هم می‌برم. لازم است از این دو نفر تشکر کنم و همچنین از سیستم مدیریت محتوای موویبل تایپ (که سال‌ها از آن استفاده کردم و نمی‌دانم چه بلایی سرش آمد) و سرویس بلاگر عزیز. 

به گمانم شبکه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها را خوردند و معدود وبلاگ‌های مانده خیلی سرسخت بوده‌اند که مقاومت کرده‌اند. احتمالن شرح، یکی از آن جان‌سخت‌هاست. تمام این حرف‌ها و تمام این کارها برای میل غریب من به نوشتن است. چه این‌جا و چه هرجا من خواهم نوشت. این‌ها همه بهانه است.

هر چه در وصف تو گویند به نیکویی هست
عیبت آن است که هر روز به طبعی دگری

حسین منصور - بهار نود و پنج