تمام دلم آب می‌شود
وقتی
به پهنای تمام صورتت
می‌خندی
وقتی سیاه‌پوشان نفرت‌زده
با مسلسل‌های آهنی
به معجزه‌ی خنده‌ات
رو به دیوار می‌کنند
و تو مثل پرنده‌ای
سُر می‌خوری از میانشان
و خیابان تاریک
از مستی تو
لبالب می‌شود
خنده‌هایت حقیقت‌اند
و تمام این مسلسل‌ها
دروغ می‌گویند
مرداد نود و یک