نارفیق

شب مرا بلعید

آن‌که را پنداشتم تنهاست

و رفیق است و در این دیوانگی برجاست

خنجری زد بر تنم زهرین

که زخم‌اش تا ابد برجاست

شب مرا بلعید

و رفاقت دیده‌ام را سوخت

آن‌که را پنداشتم تنهاست

کاسب نور است و بی‌فرداست

صبح روز واپسین آمد

گرچه در بند و دو چشم‌ام بسته بود اما

دیدمش از روی بوی خنجرش در دست

صبح روز واپسین آمد

نه همانند نخستین روز سرمست

خنجری در دست

آمد و بر جان جانم زد

نه فروزان و درخشان‌روی

بس غریب و پست

آن‌که را پنداشتم تنهاست

کاسب نور است و بی‌فرداست

بس دروغین می نمود آن روز

نه همانند نخستین روز سرمست

خنجری در دست

بهمن ٨٣

- Rainy Rush Hour by Ding Yuin Shan