چند روزی بود که خبر برگزاری نخستین دوره مسابقات ورزشی زنان پایتخت‌های کشورهای آسیایی و اسلامی (اگر عنوان‌اش را اشتباه ننوشته باشم) را شنیده بودم و افتتاحیه‌اش را هم از تلویزیون تماشا کردم. معمولا عادت کرده‌ایم کشورمان بانی نخستین دوره چیزهایی باشند که به دومین نمی‌رسند که حالا دلیل‌اش مفصل است. اما آن‌چه این یکی را برایم حساس کرد این بود که برگزاری این مسابقات را شهرداری تهران برعهده گرفته بود. شاید شهرداری متولی بخشی از ورزش همگانی باشد ولی بعید می‌دانم که چنین برنامه‌هایی از وظایف شهرداری باشد.
مراسم افتتاحیه مسابقات به صورت کامل از سیما پخش شد. که این خودش حساسیت را بیشتر هم کرد. مجری برنامه شروع کرد با لحنی شعرگونه از نزدیکی سال‌گشت انقلاب اسلامی صحبت کرد و بعد از گروه دختران حاضر در میان میدان خواست که سرودی تحت عنوان بهمن را به همین مناسبت اجرا کنند. گویی که مسابقه مدارس در حال برگزاری است.
جالب این‌جا که رئیس مجلس به عنوان میهمان ویژه به مراسم افتتاحیه دعوت شده بود اما شهردار تهران در مراسم حضور نداشت و به فرستادن پیام (به سبک یک رئیس‌جمهور) اکتفا کرد.
من تیم کانادا را هم آن وسط دیدم که نفهمیدم چطوری در عنوان مسابقات، حضور تیم کانادا توجیه می‌شود که هرچی زور زدم نفهمیدم. از آن خنده‌دارتر این‌که تیم تهران با بازیکنان بسیار کمی در مسابقات حاضر شده که حسابی تعجب کردم. قاعدتا باید تعداد ورزشکاران میزبان از بقیه بیشتر باشد. اما جواب سوالم را می‌گیرم و بعد از تیم تهران، تیم "شهرداری تهران"!! به عنوان تیم میزبان و با تعداد زیادی ورزش‌کار وارد می‌شود.
در خبرها آمده بود که بیش از یک و نیم میلیارد تومان برای برگزاری این مسابقات بودجه صرف شده است. این در حالی ست که تیم ملی ایران در مسابقات المپیک آتن تنها با حضور یک زن در رشته تیراندازی شرکت کرد. آیا اگر بودجه‌های این‌چنینی به ایجاد فضای ورزشی و توسعه ورزش همگانی اختصاص پیدا کند بهتر نیست ؟