امروز روز خیام بود و این خبر که اردی‌بهشت به انجام نزدیک می‌شود. در این گیر و دار انتخابات، روبان سبز و رایحه خدمت، حر‌ف‌های تکراری که همه‌شان بیش از آن‌که مغزمان را به کار بیندازند، حواس نوستالژی بازمان را تحریک می‌کند، خیام نعمتی‌ست. و خواندنش، و لذت ایجازش. که این غافله عمر عجب می‌گذرد / دریاب دمی که با طرب می‌گذرد / ساقی غم فردای حریفان چه خوری (یا این همه خوردی چه شد ؟؟؟!!!) / پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد
* عکس دوی ماراتن، 1959، Antanas Sutkus