۲۷.۱۲.۸۸

یک زن بدبخت

یک زن بدبخت
نوشته ریچارد براتیگان
ترجمه حسین نوش‌آذر
نشر مروارید
۱۳۵ صفحه

"یک زن بدبخت" آخرین کتابی‌ست که ریچارد براتیگان، دو سال قبل از مرگش به پایان رسانده است. این کتاب یک تقریبا سفرنامه است. یک سفرنامه البته به سیاق براتیگان و پر از پراکندگی‌ها و شلوغ پلوغ‌ بازی‌های مخصوص به او. خودش در متن کتاب این‌طور نوشته که فقط یک بار کتاب را از اول تا آخر خوانده است. 

کتاب پر است از داستانک‌های متنوعی که در مسیر سفرنامه سریع و بی‌مقدمه باز می‌شوند و آنی و بی‌دلیل بسته می‌شوند و گاهی حتی فراموش می‌شوند. چند ماجرای اصلی هم از ابتدا تا پایان جریان دارند و گاه گداری به آن‌ها اشاره می‌شود. مثل زنی که خودش را حلق‌آویز کرده و براتیگان خانه‌ی محل حادثه را اجاره کرده است.

قبل از آغاز سفرنامه، یک نامه دو صفحه‌ای به دوستی که به تازگی مرده است، نوشته شده که من را خیلی غمگین کرد و بعد سفرنامه شروع می‌شود. با مشاهده یک کفش نو زنانه وسط چهارراهی در هنولولو. به همین ناگهانی.

طنز زیبایی به سبک منحصر به فرد براتیگان در کل سفرنامه جاری‌ست و این باعث می‌شود که یک‌نفس کتاب را بخوانیم و در عین حال اندوه عمیقی ما را در برمی‌گیرد. 

براتیگان در بخشی از کتاب می‌نویسد : "این داستان در واقع خط سیر مردی‌ست در طی چند ماه و عادلانه نیست که در این شرایط آدم کمال مطلوب را در نظر داشته باشد. حالا بماند که اصلن معلوم نیست چیزی به نام کمال مطلوب وجود داشته باشد....وقتی چیزی وجود ندارد چطور ممکن است اشتباهی پیش بیاید."

در صفحات پایانی از خواننده عذرخواهی می‌کند که یک دفترچه ۱۶۰ صفحه‌ای را هدر داده است. و حتی یک سطر آخر را خالی می‌گذارد بل‌که کس دیگری از آن بهتر استفاده کند. در آخر هم، از شرکت تولید کننده دفترچه، از مغازه فروشنده آن و از شرکت سازنده قلم تشکر می‌کند و سفرنامه را می‌بندد.

نمی‌توانم بگویم که این کتاب را حتمن توصیه می‌کنم. شاید از بهترین آثار براتیگان نباشد. البته از خیلی کارهایش هم بهتر است. اما فقط به عاشقان براتیگان (اگر داشته باشد) می‌توانم بگویم : این کتاب را بخوانید.

پ.ن : گویا این کتاب را نشر چشمه با عنوان "زن بدبخت : سرنوشت" (که ترجمه عنوان دقیق‌تری به نظر می‌رسد)، چاپ کرده است.

+ در خبرگزاری کتاب ایران.

--------------------------------------------------------

پیشنهاد خواندن یا نخواندن کتاب بر اساس نظر شخصی من :


البته اگر بسیار از ادبیات پست مدرن لذت می‌برید می‌شود گفت خوب است بخوانید.