بیشتر مردم تو این دنیا یه چیزی براشون خیلی مهمه. حتی ممكنه این اهمیت به این بزرگی، ناخودآگاه باشه. ینی مثلن خود طرفم تكذیبش كنه یا ندونه. اما دو دستی می‌چسبتش. یكی عشقش. یكی پولش. یكی غرورش. یكی تریپش. یكی دوستاش. و چیزای دیگه. از كسی كه یه عمر اون چیز گرانبهاشو چسبیده و باقی چیزارو به خاطر این چسبیدن و ول نكردن به فنا داده نمی‌شه نه یهو نه تدریجی توقع داشت كه به چیزای دیگه هم گاهی بها بده. چون طرف چه بخواد چه نخواد زندگیشو حول اون چیز ساخته.