یه عده عاشق میشن
یه عده براشون شعر میگن
شاعرا مینویسن که : "آدمی
برا اینکه بدونه عشق
بزرگترین موهبت این جهانه
باید دوبار زندگی کنه"
عاشقا اما
اینو نمینویسن
اینو میدونن
شاعرا در آواری از
کلمه و آرزو مدفون میشن
عاشقا دوبار زندگی میکنن
پ.ن : سالها بعد از نوشته شدن این پست، حالا دوباره میام در پاییز ۱۴۰۴ و این شعر رو به فرشته و محمد تقدیم میکنم.