واکنش

دنیا همون چیزیه که تو داری به اون نگاه می‌کنی. به قول معروف این دید خودته که مسیر دنیات رو مشخص می‌کنه. ما حتما رفتن چیزی رو که از دست دادیم، در دنیامون پرورش دادیم و انتظارش رو داشتیم. اما وقتی از دست می‌دیم ناراحت و افسرده می‌شیم که چرا اون رو از ما گرفتن. جایی می‌خوندم اون کسی که دزدی می‌کنه تمام دنیاش به شکل دزد در می‌آد و به هیچ‌کس نمی‌تونه اعتماد کنه.

حکایت می‌کنن مردی یکی از وسایلش گم شده بود و به همسایش شک کرد و اون رو زیر نظر گرفت و دید که خیلی مرموز رفتار می‌کنه. از تلفن عمومی چندین تلفن مشکوک می‌کنه و با همسایه بغلی پچ‌پچ مخفیانه‌ای انجام می‌ده. هرچند وقت یک‌بار هم سرک می‌کشه ببینه کسی اون رو زیر نظر داره یا نه و در مجموع بسیار مشکوکه.

گذشت تا همسر اون مرد اون وسیله گم شده رو پیدا کرد و این‌بار که به رفتار مرد همسایه نگاه می‌کرد متوجه شد همه رفتاراش عادی شده. با این‌که مرد همسایه همون کارای قبلی رو انجام می‌داد.

به قول رومی : "این جهان کوه است و فعل ما ندا  / سوی ما آید نداها را صدا"

- Jason Langer, Secret City, 1998