غسالخانه، آدم‌های سیاه پوش منتظر، صدای لااله‌الا‌الله و نماز میت و خاک‌سپاری.
وضعیت مکانیکی تغییرناپذیری که مرگ را احاطه کرده است.
حجم زیادی آدم با سرعت زیاد، تمام این مراسم را به جا می‌آورند، مرده‌شان را به خاک می‌سپارند و با سرعتی باورنکردنی می‌روند. راه ورود و خروج را یک‌طرفه می‌کنند و همه با هم گاززز می‌دهند. انگار از سرنوشت مختوم خودشان می‌گریزند. از حقیقت فرار می‌کنند.
از همه گندتر صدای زنانه آن زن است، توی بلندگوی غسالخانه که دائم توصیه‌های بهداشتی می‌کند.
- "لطفا قبل از حمل و خاک‌سپاری متوفی، وی را شناسایی فرمایید."
- "لطفا از تجمع مقابل غسالخانه زنانه جدا خودداری فرمایید."