بامزگی عکسای دیجیتال اینه که یه دوربین می‌خری کلی حافظه داره بعد ذوق می‌کنی تپ و تپ عکس می‌ندازی بعد پیش خودت خوش‌حالی که چی بود اون دوربین قدیمیا نگاتیو و بساط که ۲۴ تا و ۳۶ تا عکس بیش‌تر نمی‌گرفت بعد هی عکس می‌گیری هی می‌ریزی رو هارد بعد سه چهار سال عکس می‌گیری و هیچ وقتم چاپ نمی‌کنی چون همیشه فک می‌کنی رو هارد دارم دیگه چه کاریه. بعد یه روز هاردت می‌سوزه کل عکسای این سه چار سال پاک می‌شه بعد می‌ری آلبومای خاک گرفته رو می‌یاری و می‌شینی عکسایی رو تماشا می‌کنی که مال زماناییه که هنوز دوربین دیجیتال نخریده بودی و نگاتیو و بساط ...
* پوستر فیلم Charlie Chaplin ،Modern Times