تلفن یك قسم تلگرافی‌ست كه با دهن حرف می‌زنند و با گوش می‌شنوند. این سفر كه معین‌الملك آمد، یك دستگاه آن‌را همراه پیشكش آورده است. از اتاق شمس‌العماره تا این‌جا كه باغ سپه‌سالار است كشیده‌‌ایم.
یك صفحه تخته‌ی سوراخ‌سوراخی دارد كه انسان به همان سوراخ‌ها حرف می‌زند و دو اسباب است كه به گوش گذاشته می‌شنوند. از این‌جا با میرزا محمد ملیجك و آقا محمد نایب سرایدار صحبت شد. مثل این است كه در حضور حرف می‌زنند.
ملیجك كوچك را خواستیم با او حرف زدیم، به عینه گویا ملیجك پیش ماست. خیلی چیز غریبی‌ست و ما تا به حال این اسباب را ندیده بودیم.
یادداشت‌های روزانه ناصرالدین شاه / ١٣٠٠ - ١٣٠٣ قمری / به كوشش پرویز بدیعی