سعادت‌آباد محله‌ای طبقه‌متوسطی در طهران است که اکثر ساکنان آن را نسل جدید و جوان‌های هم‌دوره ما تشکیل می‌دهند. دکتر مهندس‌های جوان لنگ در هوا بین مدرنیته‌ی شتابان و اصالت طبع خفته. از اسمش هم که پیداست، سعادت‌آباد. جایی که از سعادت سرشار است یا قرار است که باشد.
فیلم سعادت‌آباد هم کنایه به همین طبقه و به همین نام دارد. همه‌ی حرفش این است که در تولید سعادت‌آباد مدرن‌مان کمی زیادی تازانده‌ایم. آدم‌های موبایل‌باز و سربه‌هوا که یگانه دوست واقعیشان، تلفن همراهشان است. خیانت‌های کوچک تحت اعتبار حریم خصوصی، سرعت زیاد، عجله‌های بی‌مورد، دروغ‌های کشکی، حرص زدن‌های گُه، شادی‌های الکی، پزهای عالی و دلهای خالی، اولویت‌بندی‌های احمقانه به نام پیشرفت و در نهایت آدم‌هایی که در اواسط دهه‌ی سوم زندگی‌شان ایستاده‌اند و خودشان را که تکان می‌دهند، هیچی ندارند.
فیلم خوبی‌ست. تا اکران است بروید و ببینید.