پارک پرواز

گریه کنیم با هم که شاید

رویا کمی نزدیک‌تر شه

باید بریم اول قصه

قسمت هردومون عوض شه

تو کوچه‌های شهر خسته

هزار بغض و هزار فریاد

ببوسمت بی ترس و پروا

تو چارراه گشت ارشاد

دستم اگرچه از تو کوتاه

میونمون کوه‌های سرد

آشکارا نهان کنم تا چند

دوستت دارم به بانگ بلند

شاید اگر مردن بتونه

بکنه این رویا رو آزاد

قصه ما به پارک پرواز

برگرده به سعادت‌آباد !

{ آخر سر / و نیم‌چه تضمینی از عراقی / بهار 99}